© Digital Corpus of Literary Papyri. This work is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 License.
papyrus roll (columns: 127, written lines: 27)
This file encoded to comply with EpiDoc Guidelines and Schema version 8 http://www.stoa.org/epidoc/gl/5/
This papyrus has been digitally edited by Birgit Breuer and revised by Vincenzo Damiani as part of the Project Anagnosis and the Würzburger Zentrum für Epikureismusforschung
ἐπὶ πᾶσ, φησιί
,τ ὰ ς ἐπῳδὰς τέρπ εσθ ε αι. ἐπι γ νῶναι γὰρ ὅτιτὸ κατὰλ ύ π ην περαινό μενονοὐ
θὲν ἂν ψυχικῶνκινοίη. δι ά λεκτον γὰρ εἶναί
οὐ
δὲ πόησιν, ἐνᾗ ασιν φ ε τοὺς λό ους χρησίμους πισ γ τ τεύεσ
θαι, μᾶλλον δ’ ἄλλτι ο ε
ω
,τὸ χθς ὀνομα ὲ ο σθὲν κατὰ τ ν μὲν καιρ ὸ ὸ ν ὑπερ β αίνει , τῆι δὲ τέχνηι λείπεσ ν ε θαι
τὰ κακομ. ἔστιί μητα μὴ ἔχειν ἦθος
αἰγιαλῶ· τοῦτο γάρ, ἐκ κοιι ν μεγάλωι βρέμε ται, ζμαρ αγεῖ δέτε πόντ ο ς ο
πλοχμοί
μὴ κατὰ τὸνθ’ οἳ χ ρυσῶι τε καὶ ἀργύρωιἐσφ ήκωντ ο
χρυ
σὸνκ
ἄργυρονεὐ
καὶ τὸπλοχμ ί ο ν η π
ἐ,σ φήι κωντο
καὶ τῶιπα
γα, τούτωι μ ιην
Ἕκτωρ δ’ ἐν καιῇσι πύλῃς
Σἔ χε μώ
break="no"/>νυχας ἵππους
ποριζης
εκαταὐφωνίαν τιν’ ἐ
πιφαίνεσθαι διὰ τὴνσύν
θεσιν, μετατεθείσης δὲ
τῆςπίωνφω α υ νῆς οὔκ· ἐμ
πείρου δ’ εὐτελῶς κειμέ
νην ἀποβαλεῖν διὰ κακο
φωνίαν.
τὴν σύν
θεσ ι ιν , ἣν ἴδιόν τι τοῦ ποη
τοῦ φ αμεν, μὴ ἐξαὑτῆς
θέλγ ειν ἡμᾶς ὅτιγέγ ο ν ε χρησ τὴ ἢ μοχθ ν γὰρ ἄλο ηρ ά· τὸ
μὲγ ον
λέγετἐ κ θελγού σης ἡ μᾶς λέξεως μάλ’ εὖ τ ῶι ποητεῖ συγκε ῖσ θαι τὸ εἷ.ε δ’ ὁ λκ αχ μ οῦ γλυφί
δας τε λαβών
πεπλανῆσθαι τοὺς λέγοντ ας ὡς ἔστιν ἅπα σι τοῖς π οηταῖς ἐξαὐτῆς βελτί καὶ χείρω τὰ πο ω ι ή ατα γίνεσθαι, καθάπερ μ κ ισ
ἐπὶ τῶνἀνασ χετὰ συν σ
τελουμένων . εἰ μὲν γὰρῖς προσ το κ
ἔσπε
τε Μοῦσ ι α δ ος Ὀλ ύμπια δώμα
τα νῦν μοι ἔχουσαι, ὅπ π ι ω ς
πρῶ το ν δὴ νη υσὶν πῦρ
ἔμπε σ’ Ἀχαιῶν· Αἴαντος
δόρυ μείλι νον Ἕκτωρ
τὼ μὲν ἀννῦν μὲν ἐν τῆι λαρ
ρήαντε β ξ π ο ὸς μεγάλοιο βο ν
είη
ναι, κἂᾖ χρηστὸν ἢ ν ι ον π ρ η
ρό ν· ὥστεῶς οὐκ ἂν δικαί π η
ως δόξειεν πρῶτ όντ ε
καὶ ἴδιον εἶναι ποητοῦ;
οὐκ ἐφησί,π αινετέο ν
τὸν ποητήν, ἐὰν μῦθοι ὦσιν καλοὶ καὶ
ὑποθέσεις
ἰδιοτ, φησί,ή τ ων τὴν διάνοια ν μὴ εἶναι, καίτοι φεύγ οντας, ὄντος τινὸς τ ρ ι ό που
βελτί ο νος λ έξεως, τὸν κίνδυ νον τ οῦτον, ὥστε καὶ διάνοια ν ποῆσαι καὶ μὴ μόνον ἄνεσιν ἢ ἐπίτασιν,ἐπὶ μὲν τὸ βέλτιον, ὅτικ νήσεσθαι δήπουθεν,ε ιἐπὶ δὲ τὸ χεῖρον, ἄντ’ ἐκ πα γλοτέραἦ ι τ π η ο ῦ δέοντο ἄν τε ς ε α τ π π εινοτέρα
ἂν μὲν αὐτοτελῶς, οὐ, ἃ καὶ πρόπο
ητήν, ἐνμετροποιὸνδ’ ἔ
σεσθαι· ἂν δ’ ἐπὶ ποσόν,ἐ φ’ ὅ
σον ἂν ἐλλείπη ε ι , καὶ τῆς λαμ π ρότητος ἐλλείειν. πρ ψ φ ο ηγήσ ε σθαι δὲ τὸν ἀγαθὸν τῶν ἄλλων
οὐθὲν δεήσει κατὰτὸ ἁρμότ τον μετατίθεσθαι τὰς λ έξεις. τὴν γὰρ αὐτὴν συν αρμ όσειν ἀνθρώπῳ λέγο ντι καὶ ἀλώπεκι
, φήσαςη , εἰ καὶ λογογράφωι μὴ πρόκε ιται τὰ κατ’ ἀλήθειαν γράφε ιν
στοχάζεσθαιδεῖν τοῦτὰ τοῖς πολλοῖς ἀρέσκοντα γρά φειν. οὐχ οὕτωι γὰρ λέγει τὸ ν ἀκούοντατοῦ ποητοῦ γαργαλισθῆναι,διὰ τὸ ἀκούειν τὰηκ μ λλ έ τ’ ἀρέσκοντα βο ύλεσθαι (τοῦτο γὰρ χεῖ ρον), ἀλλ’ οὕτως,διὰ τὸ τἀπὸ τοῦ παρόντος
ν οὐκ ἐνκαὶ παραινεῖτ οῖς πα λαιοῖς μόνον, ἀλλὰ καὶ μὰΔί’ ἐν κα οῖς, καίτ ιν νι ο ι ἰδι ωτικω τέροις οὖσι καὶ εὐτελεσ τέροις, καὶ παλαιοῦσθαι μετ’ ὀλίγ ων ἠδυνθη ή π σαν · φαίνονται δ’ ἐπ ὶ πλεῖον ὅτα ν τὴν πρώτην παρατιθ ῶ σι φαντασία ν, ὥσπεραἱ πορφύραι.
, φησιν οπά ντα γάρ
τὰ λεγ όμενα ὑπὸ τῶντεχνιτῶν τῶν οὕτων ο εῖνἱκανῶν ἢ οὕτω ποεῖν ἢ π συγγρά φ ειν κατασ τρ έ-φομεν εἰς τὴντ ῶ ν ἀκ υ ο ε όντω ν ἡδονὴν
break="no"/>σι α τοῖς Ὁμήρου καὶ Ἀρχιλόχ ου φῆσαι. καὶ οἱ κακοὶπ ολλάκι μὲν τοὺς αὐτούς,πολλ άκι δὲ καὶ βελτί οναςτῶν ἀ γαθῶν ὑποτίθενται· οὐκέτ ι δ’ οἰκοδομεῖ νοἷοί τ’ εἰσί ν, ἐὰν ἦι καλός.
οἰκοδομῆσαι καὶ λογο γράφον, ἂν πιν ἑκατέρου κα τὸ ἔργον εὖ πεποημένον φαί νηται. οὕτωδ’ ἀρέσκει τ ὸ ε οούμεν ν ι ον, ἄλλως δ’ ο ὔκ, ἐὰν3 3
καίμ 3 3 υ τ 3 3
α3 3 τὰ πο ήμα τ’ εὖ πεποη μένα ἦι.
τιν
ὰς λέγειν ἐκκαλῶν κ αὶ ποητικῶν
ὀν3 3 ομάτω ν τὸ χρηστὸν
ἢ3 3 φαῦλον πόημα, κατὰδ’ ἄλλους , τὸ πολλάκιςεἰρημέν ο ν, φαῦλα γίνεσθαι ἐ ξ ἰδιωτικῶνκαὶ ἐξ ε ὐτελῶν, συγ κειμένω δὲ καλῶς, χ ν η ρ ησ
τά.διδ
εἶναι π
κἀκαατικῶς π μφ ι ρ ε φρασμέ
νον.
μηδὲν εἶναι δι
ανόημα καλὸ ν ὃ τῆς συνθέ
σεως μὴ κα λῆς οὔσης πο
ήσεὸ ι τ π γε γραμμένον ἐξ ἀ
νάγκης ἐπαιν εῖσθαι, μηδὲ
φαῦλον οὕτως ὃ τσυν ῆς ρο
θέσεως καλῆ ς οὔσης ποήσ ει τ
οὐδὲ καθ’ ὅσον κακὸν ἐπαι
νοῦμεν. καὶ δεήσει δ’ ἐν
πᾶσιν ἀγαθὸν κακίας ἀν
τικοινώνητον εἶναι πάσης .κ υ α ὶ ὅ αν προσγένη τ ι ται τἀγαθόν , ἐξ ἀνάγκης ἐνπρά γμα ν σι ο ψ εκτό ν, ὃ καὶ ἐπ αι νετὸν ἐ ν ποή μασιν. ἀτὰρ ἐπειδὴ μόνον τοῦθ’ ὑπό κειται τ ῶι ἐπαινουμένωι ποήμα τι, ἔστινκα κὸνκ αὶ ἐν τῶι ψ εκτῶι καὶἐν τῶι 3 3
καὶ τὸἐπαινουμένωι, καθάπερ ἔστιν ἀγαθὸν καὶ ἐν τῶι 3 3 ἐπαινου μένωι καὶ ἐν τῶι ψεκ τῶι. ἃ δὲ ὁμοίως μὲν τ ῶι ἐπαινουμένωι τί θεται , ὁμοίως δὲ τῶι ψεκτῶι, οὔ τε τοῦ ἐπαινουμένου ἴδια οὔτε τοῦ ψεκτοῦ ἔ σται. ὑπόκε ιται γάρ, ὅταν τὸ ἀγαθὸν προσγένη ται, ἐ ξ ἀνάγκης τῶν ἐπαινε τῶν εἶναι ἐκ εῖνο, καὶὅτ α ν τὸκακόν, τῶν ψε κτ ῶν.
πᾶ σα ν ἔκ ν τι νων ἄλλων ἄρ α διάλεκτον
τὴ
ν τῆς διαλέκτου σύν θε σιν , οὕτως ἢ οὕτως ἐσχη μα τισμένην,ἑ κάστου τὸ ἴ δι ον ἐμφαίνει ν, τῶν δ’ὑ π οκειμένων καὶ τῶντ ῆς διαλέκτου μερῶν
μηθὲνἴδιον καθ’ αὑτὸ
δια
φορᾶς ἤθη πκαὶ τὸονηρότατα δει
κνύῃ,μ ετὰτῆς ἐπαινου
μένης συνθέσεως ὑπερο
χὴν τὸ ἕτεροντο ῦ ἑτέ
ρου μὴ ἕξειν.ο ὐ μὴν οὐδέ,
τῆς συνθέσεως φαύλης ὑπα ρχούσης, εἶ ναί τιναπ ροσώπων τοιαύτην διάθ εσιν ἣ τὸγ εγραμμένονὠ φελεῖν ἔλαττον δύναιτο ἂ ν ἢ πλέον.
καθάπε ρ ἐν τῆι τῶν ὑποκειμένω ν οἰκονομίαι σπουδαῖα ἂν λέ γηι, τὸ καλὸν μηδ’ ἀπὸ ταύτ ης ἀκολουθεῖν,
τὸ τοῦ πο
break="no"/>ή, φανεμ ατος ἀγαθὸν ἐν τῶι ἰδί
ωι
γράφεσθαι τὸ πόημα ἴσονεἰ δὲ μ
ἔν τε τῆι ὕληι καὶ τῶι ἐνερ
γοῦντι αὐτήν. ἑνὸς γὰρ ὁπο
τερουοῦν ἀρθέντος, οὐκέ
τι νοητὸν ποίωι τρόπωι
πόημα ἔσται.
εἰ, φησιν,ς ὑ π όθεσιν μί αν συνά
γων αὐτήν, καὶ συνέπ ει
αν ἐκ τῶν ἀλλαχόθεν καὶ
ἀλλαχόθεν ἐπῶν ποεῖ. δι
οίσει δὲ οὐδέν
οὐδ’ ἐ
ὰν Ἀρχίλοχον ἢ Εὐριπί
δην ἢ ἄλλον τινὰ Ὁμή
ρωι συμβάλλωμεν, ἂμό- ν η
νον ἑκατέρου τὴν ἐπαι
νουμένην ἀντιπαρατι
θῶμεν λέξιν. οὐ γάρ, ὅτι
διάφορόν που τραγωι
δία καὶ ἴαμβος καὶ τὸ ἐμ
μελές, διὰ τοῦτου συμβα
λοῦμεν ἐξ ἑτέρου γέ
νους ποητὴν ποητεῖ,
τοῦ τέλους ὑπάρχο ντος
παντὶ γένει ταὐτοῦ . πᾶ
σαν γὰρ ἀκολουθεῖν τὴν ἐ
ν αὐτοῖς λέξιν καλῶς
ἢ μέσως ἢ φαύλωςγ συ ε
κεῖσθαι. τούτου δ’ὄ ντοςτ ότε, ὅταν ἅπαντος ἐκ
ὅλως, εἰ μή, φησι,
περὶτῆς
πλοκῆς τῆς κατὰ τὴν
διάλεκτον αἱρετῆς τε
καὶ φευκτῆς μεθοδικὴν
παραγγελίαν ἐκτιθέα
σιν, ἐπειδήπερ ἐν αὐτῆι
μόνῃ τὸ σπουδαῖόν τε
καὶ φαῦλον. ἀσθενὲς γάρ,
παρατιθέντας ἄλλωσν
ἐπιτυχίας καὶ ἀποτυ
χίας, συμβουλε ύειν τὰς
μὲν διώκειν, τὰς δὲ
φεύγειν. πῶς δ’ ἂν διώ
κοι τις ἢ φεύγοι, μηδὲν
ὑπογραφόντ ων;δο κῶ γάρ,
οὐδ’ οἱ ποηταὶ ταύτηι
διαπίπτουσιν, ἧσι οὐ βού
λονται τὸ κάλλισ τον
αἱρεῖσθαι, ἀλλὰβο υλό
μενοι, ἢ οὐ συνιᾶσ τὸ ι ν
καθόλου τ ούτου, ἢ οὔ
τι δύν ανται μιμεῖσθαιλόγ ῳ τὸ καλόν, ὅταν ἐνῇι καὶ τὸ τῶι τὴν ἐμπειρίανἔχοντ ι καταληπτόν. ἐκτῶν δὲ ὀνομάτων ἐστίν τ μοιον τούτ ι ὅ ω ωι τὸ ·αἰσχ ρά τινα τεθέντα ἐφεξῆ ς, ἃ διανοην πο ητῇγ άρ πως
οἱ ἀγαθοὶ ποηταὶ παρ’ οὐκαὶ
δὲν ἄλλο πρωτεύουσίν
τε καὶ μόνοι διαμένουσιν
ἢ παρὰ τοὺς ἤχους,
ἐνἄλ
λοιςε
πτὴνα ρεστα
κέναι διότι μόνοι ταὐτὸ
ποιοῦ σιν Ὅμηρός τε καὶ Ἀρ
χίλο χος καὶ Εὐρι πίδης,
πρὸς δὲ τούτοις Σοφοκλῆς
καὶ Φιλόξενος, ὁμοίως δὲ
καὶ Τιμόθεος τὰ ποήμα
τ’ αὐτῶν μίσγων, νῦν δὲ
περὶ τῶν ἤχων αὐτ ῶν
διαλέξεσθαι.
αἰτίαν δ’ οὐκ εἶναι ψό
break="no"/>φησίν,φον, ἐξ ὸ ν ἀποδοῦναι περι
αληθές,
ὅτι οὐδὲν
δυνάμεθα φθέγξασθαι χω
ρὶς τῶν φωνηέντων. ἐνγὰρ τού τοις οὐδὲν ἀπερείδεται ἀλλ’ἢ αὐτὸς ὁ ἦχος· ἂνγάρ τι καὶ ἄλλο τῶν γραμ
μάτων προσλάβωμεν,γίνεσθαι δι αφορά ν. ἐὰν 3 3
3 3 δέ τι νος αὐτῶν εἰς τὰς συσ τολὰς καὶ ἐκ τ ά σ ειςτις ἐπισυ ν άπ τῃ τὰς αἰσχρ ότητας,ἀπ οβλέπει νεἰς τ ὴν παρὰ πο λο λ σ ῖς κἀπὸ τῶ ν ἄλλων γραμμά
τωνκατ ὰ τοὺς ἤχουςἡδο νήν , καὶ
Νιρέακαὶ τοὺς
Λωτοφάγουςκαὶ τὸν
λω
τόν, διὰ μηδὲ
νον τὸἑ τ λ μ ν έ
παραθεὶςbreak="no"/>ρῳ. τμ ὲν δουρὶ σάκος βά
λεν,οὐδὲ διαπρὸ ῥῆξε σά
κοςὸ γὰρ σάκοςοὐκ ἐμ
φαίνειν τὰ συμβαίνον
τα. εἰ γὰρ ὅτι ἀτόπως κεί
μενον, κἂτὸν ν ι λωτὸν δο
κεῖν δὶς τεθέντα. ἀλλὰ
τὸ μὲν εὐηχὲι ς εἶναι,τὸ
δέ, τοῦ ξεῖ προσενοχλή
σαντος τὴν ἀκοήν,προσ
φέρον τὸ σί γ μα δύναμ ιν
ὁμοίαν ἔχον, εὐλόγωςἀν
τικόπτειν, ὡς καὶ ἐπὶ τοῦ ἡ δ’ αἶψ’.ἐ ξελ θοῦσα θύραςἄ δ ϊ ξ ε φαε υ λ ιν άς
ἢ Ξ ἢ Σ ἢ καλ ῶς ἔχειν ἢ κα
κῶς τὸνἦ χον ποιεῖν, κα
λῶς μὲντὸ παρὰ Σοφοκλεῖ βαρὺς βαρὺς, οὐ διὰ τὴνξ ύνοικος, ὦ ένοι, βα ξ τ ρ ύςσύ νθεσιν, ὥς τινέςφασιν. ἐν δὲ τῶι, εἴπερβ α ε ρ ὺ ς ξνοικος, ύ ε
ὦ ξένοι, βαρὺς βαρύς
μετέ θηκεν, ἀπέπιπτε ν ἄν. πάν α δὲ τὰ τ ι ν ς αἰ σθητή α ρι ν ἐ χῇ μὲν δύνασ
ν ἀρθ ε αι τ ῶν αἰ σ σ θτῶν ἀπολ η α α ύειν
προπρ
οκυλινδόμενοσ
μὲν γὰρ βαρύσχαλκ ὸν
ὅπλονἔ
κ
ύκλοςκαὶ ἕ
ζυγόν
,ὅ
ταν δὲ λέγ3 3 η ι Τιμό θεος , ἐφθεσεμ νὸν δ’ ὁ πλ 3 3άτανο ς σ εμ
νόν3 3 γγ όμεθ ’ἄρ’ οὐ
κέτι ταὐ3 3τό, ἀλλά τ ινα ῶσιν, εἴ πο πτ γν υ ι
ἡ
μὲν φύσει δι’ αὐτν ὸ η τ π ὸν
ἦχόν ἐστιν ἁπλῆ,ὅτ ι οὐ
θὲν ἔτι δεῖν προσά γειν φασιν ἄλλο γένος, ὅ ε μό
νῳ δ’ ἀποδιδόναι τού τωι τὴν χάριν, ἄλλ Μ ως
τε πάν τως καὶ τῶι τὸ λοιπὸν ἀσ ήμ ωι ὄντι. ὅ
σα δὲ κακῶς μειχθ έν
τα τοῖς ἤχοις εἰς τὴν πρώ ω την περισπᾶται, τα
χέως ἐπιπολάζειν, κα
θάπερ ὅταν Εὐ ρ α ιπίδης
εἴπ ηι·γενναιότης σοι καὶ
τρόπων τεκμήριον τὸ
. τὸσ χῆμα ἔχεις τό δ’, ἥτις εἶ ’, ὦ γύ
ποτν αι· γνίη ο ω δ ’ ἂν ὡςτὰ πόλλ’ ἂ ν ἀνθρώπουπέρι τὸ σχ ῆμα ἰδών τιςεἰ πέφυκ εν εὐγενήςγὰρ προφ έρει νσχῆμα δ χ δ ὶς οὐκέτ ’ ἀνασχετό ν, καὶ
παρετέθ η διότι τῆς προφορᾶς
σεμνόν
σχῆμα
ὁ ποητὴς ὁτὲ, φησίν,μὲν τίθησιν, ὁτἐρ ευγομένης ἁλὸς ω
ἔξὲ δ ὲδι, καὶ ἐν ἀμφὰ τά ρον ὀ
φυκτὴν τε ρ δ ίχε
ος ἐκτόςοτέ
ροις ὑπε ρευφραίνει τοῖς
ῥητ ο ῖ ς· ἐὰν δ’ ἐναλλάξω
μεν, ἀλλ ῖα ἔσται. πλ ο ε ὴ υ ν
τῶν ἤων χ γ
οὐδὲν
ἕτερον αἴτιον εἶναι. κα
θάπερ γὰρ ἐν ὀργ άνωι,ἔτι
μᾶλλον δὲ κἀν τῶι βιῶι,
οὐδεμί’ ἔσ τ α ι ἁρμογὴ τοῖς
ὅλοις ᾗ μὴδο κε ῖ συγκόλλη
σις καὶ ἕν ωσις ἀκ ολουθεῖν, οὕτω ταύτ ην η
κφησίν,ἀν τῶι τεί χεκος ἔξωἀμφό τεραι αἱ πτώσεις πί
πτουσιν εἰς ἄνεσ ο σ ιν. ἂν δέ
γε μένηιτείχεος ἐκ,τός
τὴν μὲν πρώτην πτῶ
σιν ἀνίεσθαι, τὴν δ’ ἐχο
μένην τἀναντία· καὶ ἐ
πὶ θατέρου τὸ μὲνἁλόςἐ πιτετάσθαι, τὸ δὲἔξωἀ νίει σθαι. ἂν δὲἐξω κ τ ός τι θ ῶμεν, ἀμφοτέρωνἐπι τεινομένων ὀχλεῖσθαι τὴν ἀκοήν. τὰ μὲνγὰ ἀνομ ρ τ οί ως θεωρεῖ ται ,
ἕ νεκα τῶν ὑ π οκειμένων,τὰ δ ὲ κατ ὰ τὸν ἦχον ἀνέσει καὶἐ πιτάσει καὶ προσπνεύ
σει καὶ ψιλότητι καὶ ἐκτ άσει καὶ συστο λ ῆι καὶ προθέσει καὶ πτώσει,ὧ ν πάντων ὀρῶς θ ε εὑρισ
κομένων ἑλληνισ μὸς
ἀποτελεῖται, καὶ ἁρμο
γή τις ἐστὶ τούτων, ὡς ε
ἀφομοιοῖ.μετὰ δὲ τ
κατὰ τὸν, καὶ πρλό
γον τοῦτον οὐκ ἔσεσθαι
τὸν ἰσχνόφωνονἀγα
θὸν ποητήν
δοἔέκριται· κ ἐ πεὶ γὰρ τὸ
ἰῶτα τοῦ ἦταγίνεται χεῖ
ρον, διὰ τοῦτ’,
οὐ κατὰ
πάντα δεῖ γράφειν καὶ ἀν
τὶ τοῦἼλιονἱρήν
δ ύ ο βαρβαριζόντων ἑτεροεθνῶν, τοῦ μὲν
ἡ δ έωςἡ μᾶς ἀ κ ούειν , τοῦ
δὲ τἀναντ ί α , καὶ δι ’οὐ δὲν
ἕτερον διαφέρειν ἢ διὰ
τὸν ἦχον, ὃγίν ε ται καὶ
ἐπὶ τῆς ἀηδόνος καὶ ἐ
πὶ τῶν ἄλλων ὀρνέων.
οὕτω τοίνυν καὶ ἐπὶ
τῶν ἑλληνιζόντων ὁ
μὲν ἦχος ἀποτελ εῖ τὸ
ἴδιον κατὰ τὴνά χ δ ρ ι ν ι κ ν ἦ δεινὸν ἂν εἴη ,τὸ δι
ὰ τὸν ἑλληνισμὸν ἀπο
στερεῖσθαιυ περισπᾶ
ται δ’ ἴσως ὑπὸ ἄλλωννῶν, οἷον τι πν ὅτα ν ἐπὶ τούτου κατ’ ἰ δίαν Σοφοκλῆςεἴ π ηι·ναύτα δ’ ἐμηρύ. φεσα ντο νηὸ ς ἰσχ ά δα
ρόμεθα γὰρ ἐφ’ ὃ βο ύλε
ται καὶ ὁ ποη τής, οὐ
κ ἐπὶ τὸν , αρπό κ ν λ α δ μ ερ ἴσως κα ίπ
γενομένης τι ν ὸς πληγ ῆς πρὸς τὴν ἀ κοήν,
ἐν ἧι μᾶλλον ἄν τις ἐ
ξεδέξατο τὸν καρπ όν. τὸ δ ’α ὐτὸ κἀι π’ ἄλ
break="no"/>λων συμβαίνει πλειό. λέγει δ’ ὡς
νων
οὐδὲ τὴνῥυ θ μικὴν θεωρίαν ἔστι
συνιδεῖν ἄνευ τοῦ ἤου. τὸν γὰρ ποητὴν ἐ χ τ παινο ῦσιν ὅτι οὐθὲντοῦ μέ τρου φροντίσαςτοῦ ἐκπεπτ ωκ ότο ςἤ χουλος μᾶλλον
Πελ
break="no"/>λήνηνἀ
Παλ
λήνηςλέγ
Ἴ
break="no"/>τυλονἀντ
Ἤτυ
break="no"/>λον, τῶι δὲ
κίονα μακρήν, καὶ
, ἐν ἀμφοτέροἔ θ χει
δέ τε κίονας αὐτὸς μα
κράς
κίονοὐδεὶς λέγει.α μα
κράν
ἐ
πὶ πλατεῖ Ἑλλησπόντωι
μέγα βράχ
εεἶπε
φήγινος ἄων ξ π
πρίνινος, ὁ ἦχ
,αἰπόλια ι πλατέ’ αἰγῶν
καὶ τψυχὴ δὲ
κατὰ χθονὸςἠΰτε καπνὸς ὤιχετο τε
τριγυῖ α
, ὦδ’τρὶς μὲν ἐ ωρμήθην, φ θ ἐλεεῖν τέ
με θυμὸς ἄνωγε, τρὶς
δέ μοι ἐχειρ κ ν ῶ ε ν σκι
ῆι ἴκελονἢ καὶὀ νείρωι
ἔπλετο
σκιῆ. τὸι ἴ κελον
ἡ δ’ ἐλε λί χ θηγυ τῆς ’ δ α ἐ λελίχθηῖα
μέγαν.δ’ ἐλ έλιξεν Ὄλυμ πον
. νῦν γὰρτοῦ μέντε προρέοντος ὑ ὸ ψηφῖδες ἅπα π τ σαι ὀχλεῦ νται
, ὅτι τὸκελαρύ ει ζ π η
κι
νεῖσθαίἐσ
κινήθη δ’ ἀγορὴ, καὶ ἐπὶ τοῦὡς κ ύματα μακρ ὰ θαλάσσ ης πόντουἸ καρίοιο
καὶἠ ϊ όνεςβο σιό ω
κυρτὰφ αληρι
όωντα
ἀγνοίᾳ γ’ ὄντων ἐ
κμήκων. ἀλλὰμὴν καὶ
τὸ
ἐσφήκωντο
μέτροις δὲκατὰ τρό πον, καὶ τὸ πα ραπλή σι ο ν κατὰ τοὺς ἤχους ποι οῦν τας . ὅταν τοίν
υν, φη
πάν τα ἐπὶ τὸν ἦχο ν ἀναλυ όμενα εὑρίσκηται , καὶ ὅσα μὴ περισπ αι μὲν εἰς τὰ νοούμᾶ τ ε
να, πρόσπτ ωσι νδ έτι
ναοεῖ πρὸς τὴ π τ ν ἀκοὴν η
ἅλςἢ
ἄ
ψ. ἐπὶ
στρα. οὕ
πόντκαὶου
πλάκα
ν
ἦ. ὅσα δὲῥα με
τὰ φθιμένοισι πολυλ
λίστη βασίλεια
πλάκαἢ
κλάδον
γλαυκῶ· ἡ γὰρ παραλλα
πιν
φησὶ τοίνἅπαξ
τιθέμενο ν ἀν εχόμε
θα, πλεονάκις δὲλέγειν
οὔτε τὴνι δριμύτ ητα, ὡς
τὸλίγξε, οὔθ’ ἕτερα τοι
αῦτα. καὶ γὰρ νῦνσυγ
γνώμην δίδοσθαι τῆι
ἀφομοιώσει τῶν ἐμ
φάσεων.
καὶκα θλου τὴν δυ ό α λ δ θ ε σή
χε ιαν οὐ κ ἄλλοθεν πα
ραγίνεσθαι ἢ ἐκ τῆς
δυστομίας. ὃ γὰρ ἂνφρά
σαι τις μὴ δύναιτο, τοῦ
το οὐδὲ τὴν ἀκοὴνἡδέ
ως προσδέχεαι. διὸ σθ τ
τοῖς μὲν ἀγαθοῖς ποη
ταῖς ἐλλείπειν μόνον
τὰς φύσεις, τοῖς δὲ κακοῖς
μηδ’ ὑπάρ χειν.
τὴν πό
break="no"/>ησιν κήλησιν φέρειν, τὴν
δὲ κήλησιν ψυχῆς εἶναι κα
τάσπασιν, κα
ποηταῖς
ἐπιπρέπει, καὶν τ ὰ ς τῆς τε δι
αλέκτου καὶ τῆς ὀνομα
σίας ἐξεργασίας
ποη, καὶ
τῶν ἔργον οὐ λέγειν, ὃ
μηδείς, ἀλλ’ οὕτως εἰπεῖνὡς οὐκ ἂν ἕτερος ἑρμηνεύσ ειε
κάθαρσιν, καὶἁ μαρτί ας καὶ Μουσῶνκάλλη καὶ φωνὰς καὶἁρ μονία ν ἐν αὐταῖ ς κατα σκευάζειν
φύσε,ι τοῖς ἀνθρώπο ις ἐπιμέλλ ει άν τινα καὶ συγγένειαν εἶ
ναι Μούσαις αὐτομαθῆ,
καθάπερ ἐμφανίζειν
τοὺς τῶν βρεφῶν ὑπὸ
τῆς ὠιδῆς τῆς ἀγραμ
μάτου κατακοιμισμούς
ῥημάτων κάλλη καὶ
πρὸς ἀκοὴν καὶ γράμμα
τα λαμπρά, κἀ κ τῶν ποι
ῶν καὶ ποσῶν γραμμά
break="no"/>καὶτων ἀποτελεῖσθαι τὰ κάλλη ,
τὸν Ὅμηρον ἐγλογῆι τοι ούτων ἅπασαν ἀπειργ ά σθαι τὴν πό ησιν,
φθ
όγγοις ἡμᾶς
ἡγεμοἡ
νίαν δίδοσθαι τοῖς ἔπεσιν, τοῖς δ ’θεσιν συμμά ἤ π χοις χρ ῆσθαι τὴν πόη
σιν· καὶ τόν τε ποητήν,καθάπερ ὁ Ἀνδρομενίδης, τό τε πόημα τήν τεπόησιν εἶναί τι ε ἶδος
τῆς
τέχνης. ὁ δ’
ἔξω
τῆς τέχνης φησὶν εἶναι τοὺς
λόγους καὶπάντα τὰ διανο
ήματα κα
ὡς ὁμοζη.λ είας ο ὔσης
,ψυχα γ ωγεῖσθαι τ ὸν πολὺν ὑπὸ τῆς νενο μισμένης τοῖς π οηταῖςλέξεως προσ ήκειν, καὶ ἐπ ὶτῆ ι κατὰ 3 3 δια ν οίας σύνεσιν
δια φερο 3 3 μ ένη ι κ αὶ ἐπὶ
τῆι ἐ ντ οιού 3 3τωι π οιούσηι
ψυχαγωγ 3 3ίαν
πρπεριέχέ πον θεοῖς καὶπ αι
σὶν θεῶν
κγράα
λάς τινας φω ν ὰς ὁμ οι ω θ ῆ ναι
ὡς ἀλήθειαν ο ὖν ποεῖν , ἀλ λ ὰ ηλέ ξιν εἶναι
λέξεως καλλίοναφάσκον
δεῖν τὸν· διὸ
μὲν σοφισ τὴν ζητεῖν
τὴν ἀλήθεια ν, τὸν δὲ ποητὴν τὰ πα ρὰ τοῖς πολλοῖς εὐδοκι μοῦντα
μ
ηδεμία, πῶςν
εἶναι καλὴν κατ’ ἀλή θει
αν
χαίρεινἔλεγεν3 3 γ ’ἐπ ὶ τοῖς
φθόγγοις
ἡμᾶς, κα ὶ
λαμπράτι να τῶν3 3 ῥ ημ ά τ ων κ
ψυχα. διὸγ ωγεῖσ θαι τ ὸν πολὺν ὑπὸ τῆςνενο μισμένης τοῖς ποηταῖ ς προσήκειν, καὶφυσι κῶς ἀλλ’ οὐκ ἀλόγωςψ υχαγωγεῖσθαι
τὴν καλὴν,λ έξιν ἕν τι τῶν φυσικῶνὑπ ά ρχειν
μ ηδ εὶ ς 3 3 ἐ ν κω τί λοις ὀ νό μασιν οἰκει οῦται
, κακῶς δὲ τὸητῶν ἔργον ἐσ πο τε
τὶν οὐ λέγειν ὃ μηδ είς,ἀ λλ’ οὕτως εἰπεῖν ὡς
οὐδεὶς τῶν μὴ πο η
τῶν
γενή
σεσθαι τοὖργον, ἂν τὰ
καλ λίω τῶν κατ’ αὐτοῦ
τιθεμένων ῥήατ’ ἐ μ λλ
γλέγηται, τὰδ ’ αἰσχίω
περιίστηται, κ αὶ τῶι
τρόπῳ τούτω ι πᾶσαν
λαμ π ρ ὰνφωνὴν λαμβά νειν καὶτὰ τῶν πραγ μάτων οἰκεῖα ῥήματα
κατὰ τ
,ὸ ν καιρὸνὄνομα ὑ π 3 3ε 3 3 ρβ αίνειν καὶτῆι τέχν η π ι λείπεσθαι
οὅθὔτ ε τ ῶν χ ρυσῶνλη
κύθωνοὔτ’ ἀ υρῶν, ργ ω
οὐδὲ τὰ λαμ πρὰ τῶν
Βάκτρων, ἀλλὰ τὸ δη
λούμενον πρᾶγμα,ὡς
ἥρωσι καὶ β ασιλεῦσι
πρεπωδέστερον.
το σοῦτο δύ
νασθαι κατὰ Μούσας,
ὅταν τις οὕτως τὴν
γῆρυν ἐξ εἰλ ικρινῶ ν
χρω μάτων συντάξ ηται,
καὶ τὰς ἀκοὰς δοκεῖν ἡ
ρωϊκῶν σωμάτων ἀ
κούειν, καὶ καλὴν ἀ νευ
ρεῖν ὀνομασία ν ἣ μ ᾶλ
λον χρυσοῦ κἀργύρ ουν
χρωματίσασα τελ έαν
ἀπειργάσθαι τὴν τέ
χνην καὶλ
. ἀλτ ὰς κο
ἀὰς ἔ ξω τῶν εἰθ ισμένων γενομένας
δοκε ν ἡ ῖ ω ρω ϊκῶν σω
μάτω ν ἀκούειν
τὰ τῶνπαραινεῖ
πραγμάτων οἰκεῖα ῥή
ματα
λαμ, ὡς ἀληθὲς εἰ
βάνειν
τὰ κοσμοῦ,ν τα καὶ τὰ
παρακόπτ οντα τὰς ἀ κοάς
αἰφωγ ιαλῶιμεγάλωι βρέμεται
δεῖ τ. εἶτ’ οἶμαὸν α
ψευδορήμονα μὴ ξενό
στ ομα μόνον ἐγλέγειν,
ἀλλὰκαὶ κάλλιστα, κάλλιστα
δ’ εἶναι τὰ τὰς συλλαβὰςχοντα πολλοῖς γράμ ἔ α
μασιν ἐσπαθημένα ς ,καὶ εὐη χῆ δράξασθαι τὸ στό
μα καὶ ῥίπτειν ὀνκ ώδεις συλ λαβὰς λ αμ πρ οτά των φθό ων, ἀ γγ λ λ ὰ λαμπρότα τ ον εἶναι
τὸ λά βδ α, καὶ γὰρ κάλλισ τον κ αὶ τοῦ λαμπροτά του κ ορυφαῖον εἶναι καὶ οῦ στίλ
τβειν , ὡς αἴτιον
τοῦ φλοδους ἐν τ γώ πο ῆι
διαλέκτωι γινόμε νο ν
πρῶτον μὲν ᾖ τοῦ, εἰ μὴλ αμπροῦ, κορυφαῖον
δὲ τοῦ στίλβειν
πρῶτόν
κοὁμοειδῶν
ρυφ αῖον
ν ὀνομα ναι
μὴ κατὰ τ ὸχ ν ι ρ υ
σὸν καὶ τὸν ἄργυρονεὐ
κοσμεῖνὴν πόησ τ ω
ιν,
τα.ῖς
φανότησι τῶν ὀνομά
των λαμπρύνεσθαι
πλκαὶ τὸο
χμοί
ἐσφήκων
break="no"/>τοκαθ’ αὑτό τι φαίνεται
μαἢρ ι
μαίρειν
παμφαίνειν,
ποητικώτεοὐ συνάγει.ρα ἂ ν εἶ ρ
ναι πολλάκι τὰ τῶ κα ν η
κῶν ἢ τὰ τῶν ἀγ αθῶν
ὀνόματα διὰ τὸν νό
μον
λμή, καθάπερ οαμ
πρότερα καὶ καλλίο να εἶ
ναι
τὴκα κό πο τμον
διὰ τὴν ἐγλογὴν. κἂντῶ ν τοιούτων
ἐντῆι ποη
τικῆι μέγιστονει θ ναι
τὸ ἐμ πλάσμαλ τι π έγειν
ᾧ ἄν τις ἕται, κ λη νι αὶ μη
δὲν ὑπάρχεινμ εῖζον,
οὕτω καὶ παρα
, καὶτὴν μὲν ἐπικήν, ἑ
τέρ αν δὲ τρ αγικήν, ἄλ
λην δ’ ἰα μβικὴν ἢκω
μικ ὴ ν ἢ τίν’ ὅλωςἔ
νιοι λέγο υ σι
,μηδὲ νοήματα διαφέρειν τὰ κ ωμικὰ καὶ τ ραγ ικὰ καὶμ ελ ικά
, καὶ τὸμη δ
δεμίανδ ιάλεκτον κω
λύειν τὸν ἀγαθὸν ποη
τὴν διαφαίνειν κατα
σκευὴνἣ ν ἂν ἕληται
ποεῖν
μηδ, κὲ
χαρακτῆρας ἰδιθ ω οσ ῆ
ναι τῶν ποητῶν
μὴ δύνα. πάνσθ αι ν δι α ε γ νωσ
θῆναι μηδ ὲ τὰ γενικὰ
εἴδη
τέρπεσ θ αι τὴν ἀκο
ὴν ὑπὸ τῶν ποημάτων
τὴν
τοῦ
ποήματος ἡδονὴν καὶ ἐ
ν αὐτῆιτῆι συνθέσει πεφυ
κέναι τῶ ν λέ
ξεωνἐγ
τὸ γὰρ ἀγαθὸντοῦ πο ήματος οὐκ ἐντῶι κα λὰ διανοήματα κατασκ ευάζει ν ἢ σοφά, ἃ ἔχει κ οινῶς.
εἶνἔαι ἐ
κεῖναποήματα
καὶ
μὴ μόνα· καὶ γὰρτὰ τοῦ
Σώφρονος καὶ τὰτῶν
ἄλλων μιμογράφων
ἐοτε νί ιπ ποήμα τ’εἶναι λέ
γεται, καὶ μὴμ ῖμοι, καὶ
οἱ συντιθέντες αὐτὰ μίμων ποηταί 3 3
π
οητὰςτοὺς
φάσκωνπο
ήματα
τὰ, εἰ μὴΔη
μοσθένους καὶτὰ Ξενο
φῶντος, μᾶλλονδὲ καὶ
τὰ Ἡροδότου, καίτοι κατὰ
τὴν συνθήκηνἑκάστου συγ
γράφον ος τ π η
ποήματαλέγοντες. ὑ
διὰ μηδὲν
ἕτερον ἡδὺ πόημα τὸς το ῦ Σώφρονος
τίς οὔποτε
παρὰ τὴν ἰδιτητ’ ό ω ἐν τῆι
λαλιᾶιι πορευόμενος, ταν μὴ προσέ ὅ ε
χῃ, καθά
εἰς τὸν ἰδιωτισ
μὸν ἐμπίπτει;
φωνῆς, ἅἰ χθῦςἡμίο
πτος
κεφαλῆς
κρατός,
μηδὲ,ἐξέσχενἀλλ’ ἔ
ξω βέβηκε
ὀφθαλμ
ὸνἀλλὰ τὸν
ὀφθαλμοῦ,κ ύκλο αι 3 3 ν
σκήπτρου κατ’ ἄκ 3 3ρης
τὰ δι 3 3ανοή μ ατ’ εἶναι τοῦ τ
, ὥσπερ, ὅτανποη
τὰς οἰητ έον εἶναι τοὺς
ἐπὶ τὸνἰ χ θῦν ἢ τὸν λαμ
βαν όμενον σκόρδονἤ τὸ
τοιοῦτον καταντῶ ο ν
τας
ὅλης ποητικῆς ἀμε
ροῦς ὑπαρ χούση ς κα
τά τεμέ τρ α προσ
ἔξω βέ βηκε κ ρατὸς ὀφθαλμοῦ κ ύκλο ς ὡς ἡμιόπτο υ
μἰχθύ ος κα
λῶς τε θερμανθέντος
πρὸς, τὸ παρεῖναι καμ
σὲ πελάζω τὸν ὀπισ
θοβάτην πόδα γηροκο
μῶν
ἥκω φέρων σοι τῶν,
ἐμῶν βοσκημάτων
τὴν κά, τὸ περὶ τὴν κεφακ ο σμονὐράνην ἔρρι ο α ψ εν
ηγγλαυκῶ
πιν